Przemoc to nie tylko siniaki, podbite oczy, czy zadrapania. Przemoc to również rany psychiczne, które goją się bardzo długo. Ofiary przemocy dźwigają ciężki bagaż negatywnych doświadczeń i emocji - wstydu, poczucia winy, smutku, lęku, żalu, gniewu, rozpaczy, poczucia niesprawiedliwości, poczucia niższości, upokorzenia. Ofiary przemocy czują się wyalienowane, nierozumiane, boją się kontaktów z ludźmi, nie wychodzą z inicjatywą z obawy przed kompromitacją i wyśmianiem.

Coraz częściej słyszymy w mediach, telewizji, czytamy w prasie o przemocy czy agresywnych, często wręcz brutalnych zachowaniach wśród młodzieży. Świadkowie przemocy często nie wiedzą, jak zareagować. Najczęściej nie robią nic, bo boją się, że również oni będą nękani i prześladowani. Sprawcy przemocy wzrastają w siłę, wykorzystując coraz bardziej wyrafinowane formy agresji, wchodzą w konflikt z prawem i tracą jakiekolwiek poczucie odpowiedzialności za własne czyny.

Skąd biorą się takie zachowania? Człowiek przeciwko człowiekowi? Jak reagować będąc świadkiem przemocy? Na te i na wiele innych pytań pedagog szkolny próbował znaleźć odpowiedź przeprowadzając zajęcia dotyczące przemocy rówieśniczej i zachowań agresywnych z młodzieżą Zespołu Szkół Politechnicznych.

GALERIA