Jutro i pojutrze tj. 23 i 24 września 2015 roku na terenie naszej szkoły zostanie przeprowadzona zbiórka pieniędzy na cebulki żonkili które zostaną posadzone na szkolnym "Polu Nadziei" przed naszą szkołą. Program "Pola Nadziei" zapoczątkowany został przez Fundację Marie Curie Cancer Care z Edynburga w Wielkiej Brytanii, która jest wiodącym ośrodkiem opieki paliatywnej w Wielkiej Brytanii.

Fundacja ta jesienią 1997 roku przekazała krakowskiemu Towarzystwu Przyjaciół Chorych "Hospicjum im. Św. Łazarza" 350 tys. cebulek żonkili, a wiosną następnego roku "Pola Nadziei" po raz pierwszy zakwitły w Polsce, w krakowskich parkach.

W roku 2003 "Pola Nadziei" stały się programem ogólnopolskim. Od tego momentu Hospicjum im. św. Łazarza w Krakowie zostało organizatorem i koordynatorem inicjatywy, do której przyłączyły się hospicja w kilkudziesięciu polskich miastach.
Począwszy od roku 2012 jest wśród nich również Stowarzyszenie Hospicjum im. Piotra Króla, które buduje hospicjum w Środzie Wielkopolskiej.

Celem prowadzonej kampanii jest nie tylko pozyskiwanie funduszy na rzecz hospicjów, lecz także propagowanie niesienia bezinteresownej pomocy, mówienie o możliwościach opieki nad chorymi oraz uwrażliwienie dzieci i młodzieży na potrzeby osób chorych.

Dlatego członkowie Stowarzyszenia do udziału w akcji zaprosili uczniów szkół, a także przedszkolaki ze Środy i powiatu średzkiego. Teraz natomiast mają nadzieję, że uda się im zachęcić do działania również dzieci i młodzież z Wrześni.

Na czym to działanie polega? Otóż co roku na początku października w okolicach Międzynarodowego Dnia Opieki Paliatywno-Hospicyjnej przy szkołach, przed urzędami, w parkach i innych miejscach publicznych sadzi się żonkilowe cebule. A wiosną wolontariusze wychodzą na ulice i rozdają kwiaty zbierając jednocześnie datki na potrzeby hospicjów. Często przechodnie obdarowywani są również papierowymi żonkilami wykonanymi przez uczniów podczas zajęć szkolnych. Kwiaty te są nie tylko symbolem całej akcji, to także międzynarodowy symbol nadziei. Mają one przypominać o ludziach cierpiących, potrzebujących opieki i oczekujących pomocy w trudnym okresie odchodzenia.